DE EVOLUTIE VAN  NAAKT

In vele gemeenschappen in warme klimaten was

naaktheid, of bijna naaktheid, de standaard praktijk

zowel voor mannen als voor vrouwen, tot de komst  van de Westers cultuur.            

In bepaalde Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse culturen

waren de mannen geheel naakt, met uitzondering van

een touw rond hun middel.

Met dit touw vond men zich adequaat gekleed om

te jagen of om aan groepsbijeenkomsten deel te nemen.

Zonder het touw, vonden zij zich naakt.

Bij een aantal stammen op Nieuw-Guinea dragen de

mannen alleen een peniskoker.

Hoewel deze koker het zicht op de penis zelf verbergt,

zien zij er van grotere afstand uit als een grote fallus in

erectie. Een man zonder koker, werd echter bezien als

schaamtevol naakt.

Ook onder de Chumash-indianen in zuidelijk Californië

waren de mannen gewoonlijk naakt, en de vrouwen meestal

topless.

De oorspronkelijke Amerikanen in het Amazonegebied liepen

over het algemeen naakt, of bijna naakt. Bij veel stammen

was de enige kleding die de mannen droegen een middel

om de voorhuid van de penis dicht te klemmen.

Andere indianenstammen vermeden echter naaktheid.           

Zo zorgden de Quechua ervoor behoorlijk bedekt te blijven.

Over het algemeen is men het erover eens dat de eerste

mens van nature naakt leefde.

Antropologen hebben het beeld dat mensen in eerste

instantie dierenhuid of plantaardig materiaal gingen

gebruiken om zichzelf tegen het klimaat te beschermen,

vooral vanaf het moment dat de eerste mensen migreerden

naar ander klimaatgebieden.

Vanuit bijbels standpunt ziet men dat de eerste mensen,

Adam en Eva, na het eten van de vrucht, zich gingen

schamen, waarna zij zich bedekten met vijgenbladeren.

Deze vijgenbladen (die met wat fantasie de vorm van         

een penis met scrotum vertonen) werden dan ook vaak in

de kunst gebruikt om de geslachtsdelen af te dekken.

Naaktheid zelf was dus geen zonde, maar inmiddels wordt

het door gelovige mensen wel zo bekeken, en ontstond het

westerse taboe op naaktheid.

In andere culturen is de houding tegen naaktheid echter

verschillend.

In de vroege Griekse oudheid was naaktheid min of

meer geaccepteerd. In het Helleense Griekenland en

Rome werd publieke naaktheid geaccepteerd in publieke

baden en bij sportwedstrijden. Het Griekse woord

gymnasium  betekent een plek waar je naakt kan zijn.

Bij vele sportevenementen werden vrouwelijke toeschouwers

echter niet toegelaten, met uitzondering van Sparta.

Het was bovendien een vernederende straf om iemand uit te

kleden en zweepslagen te geven op een openbaar plein.

In de 6e eeuw deed de preutsheid meer opgang.

Benedictus van Nursia schreef voor dat monniken geheel

gekleed moesten slapen.

Tot aan het begin van de 8e eeuw werden christenen in

West-Europa in naakte toestand gedoopt, als Adam en Eva

voor de zondeval.

In de Karolingische tijd verdween deze gewoonte en kreeg

naaktheid een seksuele bijbetekenis die het voorheen niet

had. Tegelijkertijd werd Christus tijdens de kruisgang

voortaan afgebeeld in een lange tuniek, het colobium.

Europese mannen droegen lange tunieken tot aan de 15e

eeuw. Vanaf dat moment verscheen kleding die de genitaliën

weliswaar bedekte, maar tegelijk de aandacht erop vestigde,

zoals strakke broeken.

In het Victoriaanse tijdperk werd openbare naaktheid geheel

niet meer getolereerd. Zelfs objecten die vaag menselijk

waren moesten worden bedekt.

Bijvoorbeeld vond men het niet netjes als tafelpoten

onbedekt bleven. Meubels kregen een soort rokjes aan om

de poten te bedekken. Op de stranden kwam een scheiding

tussen mannen en vrouwen.

In de 19e eeuw was naaktheid in de Franse Salonkringen

acceptabel, zolang het om een "klassieke" setting ging.

In het begin van de 20e eeuw was het indecent op sommige

stranden als de mannelijke tepels zichtbaar waren.

De wollen badpakken, zeker als ze nat waren, verborgen

echter de mannelijke vormen geheel niet.

Vanaf het midden van de twintigste eeuw werd naaktheid

langzamerhand meer geaccepteerd, in eerste instantie thuis,

later steeds meer in het openbaar. 

In sommige delen van de wereld, waaronder West-Europa,

is het geheel geaccepteerd om topless op het strand te

liggen.

Naaktheid wordt door de één geassocieerd met lichamelijke

(vaak vrouwelijke) schoonheid en door de ander in verband

gebracht met seksuele gevoelens.    

Voor velen is het zien of tonen van de mannelijke

geslachtsorganen daarom nog een groot taboe, omdat deze

vooral met seksualiteit in verband worden gebracht.

Het commercieel naakt is in onze maatschappij daarentegen

algemeen aanvaard. In de vele reclame-uitingen op TV,

of in bushokjes maken de adverteerders van het geldende

taboe gebruik om met steeds meer naakt de aandacht voor

hun product te trekken.

In de thuissituatie is naaktheid in veel gezinnen echter vrij

gewoon. Naaktheid in een sauna, ook een gemengde sauna,

wordt volledig geaccepteerd en gezien als een vorm van

"functioneel naakt". 

Ook op de scènes van het hedendaags professioneel

danstheater worden de grenzen afgetast van het "kunstige

naakt". 

In ballet wordt soms ook naakt opgetreden als bijzondere

vorm van expressie

Het zich naakt vertonen in het openbaar wordt soms ook als

een uitdaging gezien.  Bij streaking rent men daarbij voor

anderen onverwacht naakt over straat.

Soms wil men mensen choqueren of doet men het uit

opwinding, bijvoorbeeld exhibitionisten.

In de 20e eeuw is het georganiseerd naturisme

opgekomen waar niet alleen het naakt zijn belangrijk is maar

ook het wederzijds respect. Vaak wordt deze groep ten

onrechte nudisten genoemd die slechts " naakt recreëren "

als een ideaal zien.

Om te voorzien in de groeiende behoefte aan naaktrecreatie

worden steeds meer openbare terreinen voor deze vorm van

recreatie opengesteld zoals naaktstranden aan zee en

openbare zwemgelegenheden. 

Aan onze Belgische kust krijgt nu ook wellicht Middelkerke

een naaktstrand ingeplant in zijn deelgemeente

Lombardsijde.

Veel naturisten voelen zich vandaag  naturist van een

nieuwere generatie en voelen zich niet meer thuis in de

historisch gegroeide situatie.

Ze willen naturisme vrijer kunnen beoefenen, op meer

locaties i.p.v. enkel op de afgeschermde domeinen.

Ze streven naar een meer algemeen aanvaarde

houding t.o.v. naturisme. Men heeft minder de behoefte zijn

naturisme te laten stoelen op filosofische overtuigingen zoals

verbondenheid met de natuur. Men vindt naakt gewoon

prettiger en wil terugkeren naar het oude nudisme of de

naaktrecreatie zonder de zogenaamde naturistische

meerwaarde.